Ta książka powinna trafić nie tylko do rąk nastolatków, aby spojrzeli na rówieśnicze relacje, lecz również do dorosłych - rodziców czy pedagogów. Bo to studium psychologiczne młodego człowieka, które udało się autorce doskonałe ukazać. Polecam czytelnikom.
Złota karawela

Zobacz także
Nota o książce
Opowieść o samotności i o tym, jak przyjaźń może zmienić życie każdego z nas.
Joasia z powodu swojej choroby nie może oddalać się zbyt daleko od domu. Julek z kolei w domu nie potrafi wytrzymać. Zawsze go nosi. Pewnego dnia uciekając przed goniącym go starszym panem, ląduje w ogrodzie Joasi. Tak rozpoczyna się historia przyjaźni dwojga nastolatków.
Recenzje i opinie
"Złota karawela" Elżbiety Wojnarowskiej, to niezwykła książeczka, w której opisana jest bardzo poruszająca historia. Te 107 stron są tak prawdziwe i głębokie, że na długo pozostaną w mojej pamięci. Książka skierowana jest do młodzieży, jednak ja polecam ją przede wszystkim dorosłym, z tego względu, że w tak zabieganym dziś świecie, nie zwracamy zbyt często uwagi na dzieci, które tak bardzo nas potrzebują. Nie mam tu na myśli tylko własnych dzieci, ale też tych z naszego otoczenia, obcych. To najczęściej właśnie te potrzebują zainteresowania, pomocy (...)
Elżbieta Wojnarowska to polska powieściopisarka, poetka, pieśniarka, autorka scenariuszy teatralnych i filmowych. Urodziła się w 1953 roku w Jarocinie. Jest absolwentką Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UJ, doktor nauk przyrodniczych Instytutu Botaniki PAN w Krakowie.
Książka opowiada o przyjaźni damsko - męskiej, a raczej dziewczęco - chłopięcej. Bo ona ma dziesięć lat, a on jedenaście. Bohaterka jest nieznoszącą samotności, chorobliwą dziewczynką, natomiast jego cały czas gdzieś nosi. Po raz pierwszy spotykają się, kiedy to Julek robi psikusa starszemu panu i kryje się w ogrodzie Joasi, a ta, o dziwo, go nie wydaje. I w takich okolicznościach rodzi się piękna, czysta i nowa przyjaźń dwojga ludzi, którzy nie mieli prawa się spotkać.
Do tej książki podchodziłam trochę sceptycznie. Nie czytam obyczajówek, ale na końcu tej prawie płakałam. Ta książka jest taka prawdziwa, w całości oddaje problemy ludzi, którzy chorują i przez to nie mają przyjaciół. Na szczęście są też tacy, którzy, jak Julek nie patrzą czy ktoś jest chory, czy zdrowy, ładny czy brzydki, a dostrzega przede wszystkim w człowieku pozytywy, nie wady.
Głęboko polecam wszystkim, dzieciom, młodzieży, osobom starszym, bez względu na wiek, wyznanie religijne, rasę, kolor skóry. Musicie to przeczytać!
Tego samego autora, redaktora
Szczegółowe dane
Twoje produkty
Twój koszyk jest pusty.