Maksymy Świętego Ignacego

"Maksymy św. Ignacego" ukazały się w naszym kraju w 1886 roku, dzięki ks. Antoniemu Chmielowskiemu, który pozycję pt. "Scintillae Ignatianae" przetłumaczył na język polski z łaciny. Wyboru myśli św. Ignacego Loyoli (1491 -1556), zamieszczonych w tej pozycji oraz napisanie do nich komentarza dokonał węgierski jezuita o. Gabriel Hevenesi SJ (1656-1715). Autor ten zafascynowany duchowością św. Ignacego pragnął, aby książka była pomocą dla tych, którzy pragną pogłębiać swoje życie duchowe. Dlatego myśli św. Ignacego są dobrane na każdy dzień kalendarzowego roku, a napisane przez Hevenesiego komentarze nawiązują m.in. do rad ojców pustyni, "porządkując" życie według woli Bożej. W przedmowie do wydania "Maksym św. Ignacego" z roku 2014, kiedy to jezuici na całym świecie obchodzą 200. rocznicę wskrzeszenia zakonu, o. Marek Wójtowicz SJ i Jarosław Zieliński SJ zwracają uwagę na zasadnicze założenia tej pozycji. Po pierwsze - dbałość o ciągły rozwój duchowy człowieka. "Maksymy" są tak zaprojektowane, aby czytelnik mógł karmić się coraz to nowymi treściami, dozowanymi stopniowo. Po drugie - przybliżają czytelnikowi sposób myślenia św. Ignacego, dążącego do jasno wyznaczonego celu, walczącego z własnym ego, aby bardziej kochać Boga i być bliżej Niego. Słowem lektura "Maksym" może pomóc w osobistym nawróceniu się do Boga oraz odkrycia duchowej mądrości założyciela Towarzystwa Jezusowego.

Reprint "Maksym świętego Ignacego" (odbicie z roku 1886 w tłumaczeniu ks. Antoniego Chmielowskiego) to wypis z duchowych nauk założyciela jezuitów na niemal każdy dzień roku. "W ciemnościach chodzi, kto podejrzeniami zajmuje myśli" - pisze św. Ignacy. Racja.