Odwaga zawierzenia

Prawie nie używamy słów "zawierzyłem Bogu", częściej mówimy: "wierzę w Boga". Czy jest różnica między tymi pojęciami? Św. Jakub ich raczej nie utożsamia: "Wierzysz, że jest jeden Bóg? Dobrze czynisz. Lecz demony też wierzą i ze strachu drżą" (Jb 2,19). Zawierzenie to bodaj więcej niż wiara, nawet gdy poparta jest "dziełami miłosierdzia". Zawierzyć Bogu to zaufać Mu, zaprosić Go do swojego życia w każdym jego aspekcie - także wtedy, gdy dręczą nas wątpliwości, gdy źle wykorzystujemy swoją wolność.
"Bóg daje nam tyle światła, ile potrzeba, aby uwierzyć, i dopuszcza tyle mroku, ile go potrzeba dla naszej wolności" - pisze kard. Carlo Maria Martini w książce "Odwaga zawierzenia", którą adresuje zwłaszcza do osób konsekrowanych, ale i do wszystkich, którzy szukają swojego powołania. Bohaterem książki jest św. Piotr. Kim był wyróżniony - spośród dwunastu apostołów - człowiek? Kard. Martini sugeruje, że gdybyśmy go zapytali: "Jaka była Twoja wiara, zanim spotkałeś Jezusa?" - odpowiedziałby: "Była wiarą żydowską, bardzo prostą i mocną. Byłem człowiekiem dorosłym i żonatym. Żydem mesjanistycznym, ponieważ oczekiwałem przyjścia Mesjasza". A na pytanie: "Piotrze, co się zmieniło po spotkaniu z Jezusem?" - pewnie odparłby: "nic i wszystko". Autor wyjaśnia domniemane wypowiedzi: "nic" - ponieważ Piotr niezmiennie wierzył w Boga, któremu cześć oddawała jego matka. A "wszystko" - dlatego, iż w osobie Jezusa doświadczył bliskości Boga kochającego, który "powołuje go do uczestnictwa w swoim dziele".
Martini podpowiada, że Piotr może być przewodnikiem w odkrywaniu naszego powołania, w poznawaniu siebie w obliczu Jezusa. Pierwszy wśród apostołów uważał się "za człowieka uczciwego, nie grzesznika; za dobrego ojca i męża". A jednak po cudownym połowie ryb przywarł do nóg Jezusa i rzekł: "Odejdź ode mnie Panie, bo jestem człowiek grzeszny". Poznanie Boga w Jezusie "pozwoliło mu silnie odczuć jego słabości".
Piotr zawierzył Jezusowi, dostrzegł Jego życzliwe spojrzenie, cierpliwość, miłosierdzie. W Jego obecności odkrył swoje prawdziwe oblicze i przekonał się, że do jego niedoskonałości Jezus nie odnosi się z pogardą.
Carlo Maria Martini zapewnia, że możemy dziś śmiało prosić Piotra: "Daj nam owo wyczucie prawdy! Nie dopuść, byśmy mieli oczy przysłonięte, kiedy mówimy o sobie samych, daj nam mocną podstawę, która pozwoli nam właściwie poznać siebie - dzięki czemu będziemy mogli żyć życiem bardziej autentycznym".
Droga Piotra uczy, że najtrudniejsze życiowe momenty mogą stać się początkiem projektu na życie - z Jezusem, a nie obok Niego.

Z pewnością niewielu jest ludzi, którzy nigdy nie słyszeli o świętym Piotrze. Najstarszy z apostołów przez samego Chrystusa został powołany do pełnienia roli Jego następcy na ziemi. Chociaż w ważnym dla chrześcijan momencie trzykrotnie zaparł się umiłowanego Mistrza, w mocy pozostaje udzielona mu przed wiekami władza pasterska. W książce Odwaga zawierzenia kardynał Carlo Maria Martini zawarł oparte na życiu świętego Piotra cenne refleksje, które w naukach rekolekcyjnych skierował do kapłanów i osób konsekrowanych. Właśnie oni zobowiązani są do nieustannego rozważania kolejnych etapów drogi powołania.

Na całość składa się dziesięć medytacji. Ponieważ pierwsza i ostatnia są niczym klamra, szczelnie spinająca całe życie człowieka wszystkich czasów i narodów, dlatego sięgający po lekturę nie powinien czytać wybiórczo. Rozpocząć należy od przemyśleń skupiających się na głębokości wiary Piotra przed decydującym spotkaniem z Jezusem, a dopiero potem stopniowo pokonywać kolejne etapy wewnętrznego wzrostu. Przewracając karty książki, można się przekonać, że uczestnicy rekolekcji mieli szczęście zrozumieć, jak ważne jest otwarcie się na działanie łaski; poznanie grzechu i Bożego przebaczenia; wyrażenie zgody na stawanie się uczniem oraz pogłębianie zażyłości z Jezusem; uświadomienie przemijalności i związane z tym zbliżanie się ku wieczności. Nie zabrakło również refleksji dotykających kapłaństwa, niesprawiedliwości i przemocy, radości wiary oraz życia Kościoła.

W książce Odwaga zawierzenia główne tytuły zostały opatrzone pytaniami skierowanymi przez rekolekcjonistę wprost do świętego Piotra. Treść poszczególnych rozdziałów jest z kolei odpowiedzią obszerną, wyczerpującą, zawierającą wątki duchowe i rozumowe, opartą na osobistych przemyśleniach kardynała Martini. W rozważaniach wykorzystano fragmenty modlitw oraz tekstów biblijnych Starego i Nowego Testamentu (cytaty wraz z siglami), które doczekały się zarówno przesłanek, jak i pewników. Podano mnóstwo wskazówek praktycznych, myśli do kontemplacji, przeanalizowano propozycje Ojców Kościoła, filozofów, teologów i literatów, skupiono się nad badaniami egzegetów biblijnych. Przypisy - choć nieliczne - mogą posłużyć jako dodatkowa pomoc zainteresowanym.

Chociaż publikacja Wydawnictwa WAM jest lekturą specjalistyczną, z powodzeniem mogą korzystać z niej osoby nie konsekrowane. Napisana w sposób przejrzysty, językiem przystępnym, pozwala z pełną odpowiedzialnością ustosunkować się do chrześcijańskiego powołania. Jest to więc lektura dla każdego, komu na sercu leży osobisty, duchowy wzrost.