Dziedzictwo kulturowo-historyczne regionu

Książka znacznie poszerza dotychczasowe rozważania nad rolą i funkcjami pedagogiki międzykulturowej w wychowaniu i edukacji, wzajemnymi relacjami między pedagogiką regionalną a międzykulturową ze względu na zakres, obszar badawczy i metodologię badań. Wychodząc z założenia pierwszego, iż regiony położone wzdłuż danego państwa, są zarazem regionami pogranicza językowo-kulturowego, np. Małopolska (po obu stronach granicy ze Spiszem, Orawą, Tatrami i Beskidami) podobnie Śląsk i Łużyce, poszczególni autorzy rozpatrują istotne wymiary pedagogiki kulturowej, odnosząc je do kultury regionalnej, narodowej, państwowej i wielokulturowości. (…) Autorzy zwracają uwagę, jak wiele kultura regionalna wnosi do wielokulturowości, a etnopedagogika do pedagogiki międzykulturowej. Dotyczy to metod postepowania badawczego, wśród których metodologia badań pedagogicznych zajmuje fundamentalną pozycję, wzbogaconą wszakże metodami innych badań społecznych, antropologicznych i kulturoznawczych.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Danuty Gielarowskiej-Sznajder