Kazania do ludu (1-80)

Cezary z Arles urodził się około roku 470 w okolicach Chalon-sur-Saône. Mając osiemnaście lat wstąpił do stanu duchownego, a następnie do klasztoru na Lerynie, gdzie podjął bardzo surowe praktyki ascetyczne, które nadszarpnęły jego zdrowie. Gdy na polecenie przełożonych udał się do Arles, aby wśród krewnych powrócić do sił, tam został wyświęcony na kapłana i posłany do klasztoru na wysepce na Rodanie, gdzie organizował życie mnichów. Po śmierci biskupa został jego następcą i sprawował swe obowiązki w zmieniających się warunkach politycznych. Arles należało najpierw do państwa Wizygotów, następnie przypadło Ostrogotom, a w końcu Burgundom i Frankom. Dwie pierwsze z tych władz wyznawały religię ariańską, co wiązało się ze szczególnymi trudnościami, jakie biskup musiał pokonywać i powodowało konieczność różnych wędrówek. W tym czasie zwoływał liczne synody i brał udział w życiu kościelnym całej Galii. Zmarł w roku 542.

Ten wybitny rządca lokalnego Kościoła pozostawił po sobie liczne pisma, wśród których można wymienić traktaty teologiczne, pisma monastyczne i kazania. Te ostatnie w liczbie osiemdziesięciu zostały wydane w cennej serii Źródeł Myśli Teologicznej przez Wydawnictwo WAM. Dotychczas w języku polskim mieliśmy tylko wydania częściowe.

Kazania przestawiają całe bogactwo tematów, jakie miały zastosowanie w praktyce duszpasterskiej początku szóstego wieku po Chrystusie, ale nie utraciły swej aktualności także dla współczesnego czytelnika. Kaznodzieja bardzo często nawiązuje do tekstów biblijnych, ukazując nam oprócz ich zastosowania także sposób ówczesnego rozumienia, co dla znajomości oddziaływania Biblii i rozwoju inspirowanej przez nią teologii jest tematem niezmiernie ciekawym.

Z tych kazań może skorzystać też ten, kto interesuje się historią Kościoła a zwłaszcza jego dziejami w Europie rodzącej się po upadku Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego. Bez tej wiedzy natomiast trudno jest zrozumieć dalsze procesy, jakie zachodziły w tej części świata i trwają aż do dni naszych.