Stanisław Bednarski SJ

Stanisław Bednarski SJ - ur. 9 IV 1896 w Nowym Sączu, wst. 16 VII 1910 w Starej Wsi, ks. 22 I 1922 w Krakowie, zm. 16 VII 1942 w Dachau. Syn Adama i Heleny z Drószczów. Studiował historię kultury, literatury i sztuki na Uniw. Jagiellońskim 1923-27. Po przeprowadzeniu gruntownych kwerend krajowych i zagranicznych przygotował pracę doktorską pt. Upadek i odrodzenie szkół jezuickich w Polsce (Kr 1933), nagrodzoną przez PAU. Pracował w Krakowie, gdzie w l. 1924-29 i 1933-34 był redaktorem miesięcznika Sodalis Marianus, z którego wyodrębnił osobne pismo Wiara i Życie, Naszych Wiadomości 1931-36, Kalendarza Serca Jezusowego 1928 i 1931-38; współpracował też z redakcją Przeglądu Powszechnego. Na jezuickim Wydz. Filoz. wykładał historię sztuki chrześcijańskiej i metodologię pracy naukowej. Należał do wielu towarzystw naukowych i organizacji społecznych. W 1935 został prokuratorem Wyd. Apost. Modl., a w 1937 jego dyrektorem. Wybitny znawca szkolnictwa i kultury jezuickiej. Opublikował wiele broszur i artykułów naukowych i popularnych. Pracował nad obszerną monografią Stanisław Warszewicki, której druk na s. 160 przerwano na skutek wybuchu II wojny światowej. Zgromadził w Krakowie osobne archiwum fotokopii z ARSI i Archiwum Watykańskiego. W czasie wojny dwukrotnie aresztowany, został 8 VII 1940 umieszczony w więzieniu przy ul. Montelupich, skąd przeniesiony do Sachsenhausen i w grudniu 1940 do Dachau.